Sta je er wel eens bij stil of je gelukkig bent? Natuurlijk mag tevreden zijn ook. Dankbaar? Het gevoel dat je het goed hebt?
De relatie met de vader van mijn kinderen was niet zo geweldig. We kenden veel onenigheid, over de sufste dingen. Vandaag fietste ik van het strand naar huis en stond ik er bij stil dat we tijdens onze relatie een keer allebei een andere route naar huis hadden genomen, ook zijn we een keer nauwelijks de straat uit gefietst en ieder onze weg gegaan en dus niet naar het strand omdat we ruzie kregen. Aan het eind van onze relatie bedacht ik me dat ik misschien moest toegeven aan alles, gewoon ja en amen zeggen, het voelde aan als opgeven, in mijn hoofd was het helemaal zwart en ik stond aan de rand.
Gelukkig deed ik niet die laatste stap vooruit over de rand. Ik greep me vast aan een laatste strohalm, vond werk en verbrak de relatie. Klinkt zo makkelijk hè? Het was zo moeilijk om die stap uiteindelijk te zetten, een stap waar ik waarschijnlijk wel jaren over heb gedaan, want wat laat je achter? In je hoofd heb je het perfecte plaatje, het gelukkige gezin; vader, moeder en de kinderen. Ok, in het echt waren jullie allebei niet gelukkig maar ach, wie is dat wel? En je kinderen verdienen toch een gezin en zij zijn wel gelukkig, ze weten niet beter. Maar uiteindelijk lukt het je gewoon niet, je hebt gefaald! Tegenover je kinderen maar ook tegenover jezelf.
Maar na de scheiding voelde ik me haast euforisch, zo gelukkig heb ik me nog nooit gevoeld, zo opgelucht en bevrijd en het gevoel hield ook maar aan. Zeker een jaar voelde ik me zo, daarna werd het minder maar zelfs nu kan ik dat gevoel oproepen, moeiteloos. Ik kan me nog steeds dankbaar voelen voor de sufste dingen.
Laatst vroeg ik aan een collega of hij zich wel eens dankbaar voelde, in de context van gelukkig zijn met wat je hebt. Tenslotte krijgen we dagelijks een portie slecht nieuws over ons uitgestort. Oorlogen, ziektes, massale werkeloosheid. Wij hebben het maar goed, we hebben onze gezondheid en ons werk, ervaar je dat ook zo?
Hij vond het maar raar, vooral ook het idee dat je eerst door een diep dal moet gaan om geluk te kunnen ervaren. Een andere collega stelde dat hij gelukkig was als ie seks had, tja…
Ik ben gelukkig dat ik aan deze kant van de wereld woon, waar mannen en vrouwen gelijke rechten hebben en waar ik een bestaan voor mezelf op kan bouwen en mezelf kan ontplooien. Ik ben gelukkig dat ik mijn eigen geld verdien. Ik ben gelukkig dat ik aan niemand rekenschap hoef af te leggen. Kortom; ik ben gelukkig!
Voor mensen die ook gelukkig willen zijn maar niet per se eerst een diep dal door willen vond ik deze site; http://natuurlijkgezondenmooi.blogspot.nl/2013/06/22-gewoontes-van-gelukkige-mensen.html