Ben je gelukkig?

Sta je er wel eens bij stil of je gelukkig bent? Natuurlijk mag tevreden zijn ook. Dankbaar? Het gevoel dat je het goed hebt?

De relatie met de vader van mijn kinderen was niet zo geweldig. We kenden veel onenigheid, over de sufste dingen. Vandaag fietste ik van het strand naar huis en stond ik er bij stil dat we tijdens onze relatie een keer allebei een andere route naar huis hadden genomen, ook zijn we een keer nauwelijks de straat uit gefietst en ieder onze weg gegaan en dus niet naar het strand omdat we ruzie kregen. Aan het eind van onze relatie bedacht ik me dat ik misschien moest toegeven aan alles, gewoon ja en amen zeggen, het voelde aan als opgeven, in mijn hoofd was het helemaal zwart en ik stond aan de rand.
Gelukkig deed ik niet die laatste stap vooruit over de rand. Ik greep me vast aan een laatste strohalm, vond werk en verbrak de relatie. Klinkt zo makkelijk hè? Het was zo moeilijk om die stap uiteindelijk te zetten, een stap waar ik waarschijnlijk wel jaren over heb gedaan, want wat laat je achter? In je hoofd heb je het perfecte plaatje, het gelukkige gezin; vader, moeder en de kinderen. Ok, in het echt waren jullie allebei niet gelukkig maar ach, wie is dat wel? En je kinderen verdienen toch een gezin en zij zijn wel gelukkig, ze weten niet beter. Maar uiteindelijk lukt het je gewoon niet, je hebt gefaald! Tegenover je kinderen maar ook tegenover jezelf.

Maar na de scheiding voelde ik me haast euforisch, zo gelukkig heb ik me nog nooit gevoeld, zo opgelucht en bevrijd en het gevoel hield ook maar aan. Zeker een jaar voelde ik me zo, daarna werd het minder maar zelfs nu kan ik dat gevoel oproepen, moeiteloos. Ik kan me nog steeds dankbaar voelen voor de sufste dingen.
Laatst vroeg ik aan een collega of hij zich wel eens dankbaar voelde, in de context van gelukkig zijn met wat je hebt. Tenslotte krijgen we dagelijks een portie slecht nieuws over ons uitgestort. Oorlogen, ziektes, massale werkeloosheid. Wij hebben het maar goed, we hebben onze gezondheid en ons werk, ervaar je dat ook zo?
Hij vond het maar raar, vooral ook het idee dat je eerst door een diep dal moet gaan om geluk te kunnen ervaren. Een andere collega stelde dat hij gelukkig was als ie seks had, tja…

Ik ben gelukkig dat ik aan deze kant van de wereld woon, waar mannen en vrouwen gelijke rechten hebben en waar ik een bestaan voor mezelf op kan bouwen en mezelf kan ontplooien. Ik ben gelukkig dat ik mijn eigen geld verdien. Ik ben gelukkig dat ik aan niemand rekenschap hoef af te leggen. Kortom; ik ben gelukkig!

Voor mensen die ook gelukkig willen zijn maar niet per se eerst een diep dal door willen vond ik deze site; http://natuurlijkgezondenmooi.blogspot.nl/2013/06/22-gewoontes-van-gelukkige-mensen.html

Wat is armoede?

Okee, laat ik eerlijk zijn, wij hebben het niet breed. Als je de statistieken erbij zou halen, bevinden wij ons aan de onderkant van de samenleving. Maar wat houdt dit in voor ons. Eerlijk gezegd merk ik oppervlakkig niet heel veel van onze zogenaamde armoede. Ook mijn kinderen komen om in de kleding en het speelgoed. En ik herken mijzelf qua boodschappen niet in het standaard geschetste beeld van ongezonde maar goedkope kost. In tegendeel, mijn winkelwagentje puilt juist uit van de verse groente en fruit.
Omgaan met armoede en grip houden op je situatie houdt voor mij in dat je juiste keuzes maakt. De kleding van de kinderen bestaat voornamelijk uit krijgertjes. Speelgoed koop ik eigenlijk alleen wanneer het is afgeprijsd, en buiten verjaardag en Sint om krijgen ze eigenlijk nooit wat. Ze krijgen wel zakgeld en kunnen zo zelf sparen voor de dingen die ze echt graag willen.
Mijn kleding? Laatste keer was iets uit de 2 euro bak bij de Lidl. Mijn laatste echte “nieuwe” modieuze aankoop was volgens mij mijn spijkerbroek, nu bijna een jaar terug. Tja, de plaatselijke middenstand moet het niet van mij hebben.
Toen ik dit huis betrok moest ik een hele “nieuwe” inrichting, want ik had praktisch niets. Gelukkig had ik een klein spaarcentje achter de hand. Maar een tv heb ik er niet van aangeschaft. Vele mensen roepen al jaren; “er is toch niets op tv!” Precies en om die reden heb ik toen besloten dat ik er geen nodig heb. De kinderen kunnen gratis films lenen bij de bibliotheek en zelf kijk ik wel eens uitzending gemist. Want een computer, die hebben we wel en ik zou niet zonder willen, trouwens ook niet meer kunnen. Toen een collega laatst vernam dat ik geen tv had, riep ze geschokt uit; “jee, wat een armoede.”
Ze stelde ook; “ik geloof er niets van, een tv kost geen drol bij de kringloop.”
Inderdaad kun je zo aan een tv komen, maar die tv doet het niet voor niets, hij kost ook stroom, en wat denk je van de kabel?
Een andere collega vertelde laatst dat ze de cv op 23 graden had staan thuis, en dan nog had ze het vaak koud. Mijn cv gaat hooguit naar 19 en dit jaar probeer ik hem zoveel mogelijk uit te houden, vaak is het hierdoor een graad of 17,5. Wel probeer ik in de gaten te houden dat de kinderen hier geen last van ondervinden. Wanneer zij thuis zijn zet ik de cv meestal even aan, gelukkig schijnt de zon de laatste tijd veel naar binnen en dan is het hier zo 19 graden. Het voordeel is dat je went aan deze temperatuur en met een dekentje op de bank heb ik het even behaaglijk bij 18 graden als mijn collega met haar 23 graden, het is maar net wat je uiteindelijk gewend bent.
Het voordeel van zo’n zuinig leven komt met de afrekening van gas/licht. We kregen zoveel terug vorig jaar dat we er een ipad mini van konden kopen. Tja, en dan ben je eigenlijk niet meer arm, toch?

Hoeveel zijn je principes waard?

Tot vorig jaar at ik vegetarisch en dat deed ik al 14 jaar lang. De reden dat ik weer begon met vlees eten zal ik een andere keer delen. Maar omdat je 14 jaar vegetarisme niet in 1 keer buiten de deur zet, eet ik nu ongeveer 1 keer in de week vlees en dan het liefst biologisch. Eerdaags is mijn oudste jarig en dat vieren we met een feestje :-), eentje waarbij je mag blijven eten. En wat zetten we dan op tafel? Dit jaar is dat erwtensoep met een broodje. Mijn vegetarische erwtensoep is heerlijk maar een vleeseter wil worst… en spek! Maar om nu voor een man of 12 tot 15 biologische worst en spek te kopen? Dat gaat hem niet worden met mijn budget :-(.
Dus daar gaan de principes het raam uit en naar binnen komt de kiloknaller.
Mijn oudste is vrij nuchter; “ach, dat varken is toch al dood.”
Mijn verweer over waarom mama biologisch vlees op tafel wil zetten;”ja, maar je doet het voor de volgende, zodat die wel een beter leven krijgt.”

Maar wat zijn principes uiteindelijk waard, want daar draait het uiteindelijk toch om. Straks hebben we een Primark in de stad. Leuk truitjes scoren voor nog geen 4 euro. Dat die truitjes bijna zeker in elkaar gezet zijn door kinderen in belabberde omstandigheden en dat het ook nog eens een wegwerp product is, nooit bedoelt om langer dan een seizoen mee te gaan, oftewel al die moeite voor praktisch niets, wat een verspilling. Ach ja, maar het is zo lekker goedkoop en als jij het niet doet, doet een ander het wel, toch?

Gelukkig is die Primark er nu nog niet en kan ik nog een jaar lang werken aan mijn eigen verlichting, ik geloof namelijk in het “verander de wereld, begin bij jezelf,” principe, nu alleen nog de boekhouder in mij overtuigen.

Help, de huren worden te duur…, voor de overheid.

De afgelopen jaren zijn de huren van met name de sociale sector sterk gestegen. Redenen? Schreefwoners aanpakken, woningmarkt uit het slop trekken, opbrengen van de verhuurdersheffing? Waarschijnlijk van alles wat. Maar het negatieve gevolg is dat mensen die terecht in een sociale huurwoning zitten omdat ze een klein inkomen hebben meer huurtoeslag vragen. Dit kost klauwen met geld en dat is natuurlijk nooit de bedoeling geweest. En wat willen ze nu gaan voorstellen? Er moet weer een inkomenseis komen; mensen met een laag inkomen mogen niet meer boven een bepaald bedrag huren. Wel gefeliciteerd, en nu? Dankzij de huurverhogingen van de afgelopen jaren zijn er nog nauwelijks betaalbare woningen. Gevolg voor de onderste inkomens? Laat me raden, langere wachtlijsten en een beperkte keuze uit slechter onderhouden woningen in mindere buurten. Want zouden ze werkelijk hun hoge huren weer omlaag gaan brengen? Dacht het niet, dan komen de plannen voor de komende 25 jaar in de knel.
Corporaties willen nog wel eens klagen dat sommige woningen onverhuurbaar zijn, je kunt er zeker van zijn dat dit geen woningen zijn waar je graag wilt wonen. Wie wil er graag wonen in een woning waar het binnen net zo hard waait als buiten, waar schimmel op de muur staat en niet alleen in je badkamer, waar je buren alcoholisten zijn, om maar wat te noemen. Maar dan heb je dus geen keuze meer. Ik heb ervoor gekozen om meer aan huur uit te geven zodat mijn kinderen een betere leefomgeving hebben, dan maar zo min mogelijk de cv aan. Woongenot haal je tenslotte niet alleen uit je kamertemperatuur. Wanneer je woning tocht, dan kun je daar nauwelijks tegenaan stoken. Geluidsoverlast kan je horendol maken en je onveilig voelen in je buurt of zelfs je eigen huis, ik moet er werkelijk niet aan denken.
Ik woon hier duur maar fijn. Maar ik vrees voor wat er komen gaat. Krijgen we straks 3 sectoren? Sociaal, sociaal plus en vrije sector? En zouden we dan voor die eerste sociaal eigenlijk een ‘a’ moeten plaatsen?

Oost, west, thuis best.

Toen twee jaar geleden mijn relatie ten einde kwam moest ik aan een woning. Aangezien ik niet alleen voor mezelf een woning zocht maar ook voor mijn twee kinderen en ik daarnaast met mijn ex het co-ouderschap deelde, moest de woning aan enkele eisen voldoen.
1. De woning moest in de buurt zijn van mijn oude woning/woonomgeving/school kinderen.
2. Minimaal 2 slaapkamers bezitten.

Een geluk bij een ongeluk was dat ik 4 jaar voor de definitieve breuk, al eerder op het punt had gestaan weg te gaan bij ex. Toen was ik er al snel achter gekomen dat je nergens heen kunt zonder inschrijving van enkele jaren. De enige plek waar ik toen heen kon, was naar mijn ouders, gezellig!
Een overblijfsel aan dit voorval was een inschrijving van wel 4 jaar oud. Niet dat je daarmee gelijk bovenaan stond, in het gunstigste geval in de top 10. In het ongunstigste geval ergens op plek 129. Dit laatste betrof een eengezinswoning, een utopie zeg maar. Een flatje zou het dus worden.
Uiteindelijk ben ik bij 4 flats uitgenodigd. Flat 1 heb ik zelf afgewezen, deze was te erg. De binnenkant van de flat an sich is een eigen blogje waard, misschien een andere keer.
Nr. 2 was een flat op de begane grond met als bonus een tuin. Helaas zat er iemand voor mij die die tuin ook erg zag zitten.
Van de andere 2 flats hoorde ik een tijd niets, ik had de hoop al opgegeven toen ik op 1 dag werd gebeld voor beide flats, opeens had ik dus de keuze.
Deze viel niet mee, de ene flat was iets van 60 euro goedkoper in huur maar daar stond tegenover dat de flat aan de achterzijde enkelglas had (lees, het tochtte er behoorlijk) en een belofte dat er helemaal niets aan gedaan zou worden voor de komende 10 jaar. Vanaf je balkon keek je in de tuin van de begane grond, de meeste bewoners zagen deze tuin als een verlengstuk van hun berging, lees vuilnisbelt. De buurt was een twijfelgeval, durfde je er wel of niet ’s avonds over straat?
De andere flat was dus duurder maar in een betere wijk, met een ruimere keuken waar je je niet hoefde af te vragen waar je je koelkast zou laten (in de gang of in de woonkamer, of misschien toch maar geen oven en dan een tafelmodel koelkast zonder diepvries?) en waar de badkamer een wasbak had (serieus, in de andere flat was maar 1 kraan te vinden en dat was in de keuken). Het werd dus de duurdere flat. Het was wel even schikken toen ik de huurovereenkomst ging tekenen en daar ter plekke te horen kreeg dat mijn huur de maand erop met 4,5% omhoog zou gaan. Ik hoor het grietje nog zeggen;”maar je huurtoeslag gaat dan ook omhoog, hoor.” Lekker dan, heb je net een flat gehuurd die eigenlijk boven je budget gaat, om vervolgens te horen dat ie 25 euro per maand duurder wordt, maar je huurtoeslag gaat ook een paar euro omhoog, dat dan weer wel, pfff. Momenteel stijgen de huren de pan uit, vorig jaar ging mijn huur weer met 4% omhoog, wat brengt het komend jaar? En wanneer stopt het, wat is een redelijke huur? Is het gezond voor onze economie dat zoveel van ons inkomen wegvloeit naar ons huis?